หลังการถึงแก่กรรมของ “ม.ล.พันธุ์เทวนพ เทวกุล” หรือ “หม่อมน้อย” ผู้กำกับฯ บรมครู ที่เสียชีวิตอย่างสงบด้วยโรคมะเร็งปอด โดยสองลูกศิษย์คนสนิทอย่าง “อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม” และ “มาริโอ้ เมาเร่อ” ได้เผยความรู้สึกหลังสูญเสียครูที่เปรียบเหมือนพ่อคนหนึ่งไป
เรียกว่าเป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิเลย?
อนันดา : “ครับ ผมเล่นหนังกับหม่อมเรื่องแรกครับ ท่านก็คล้ายๆ จะเป็นพ่ออีกคนหนึ่ง ตอนเด็กๆ เป็นเด็กซน เด็กดื้อ ไม่เอาไหนคนหนึ่ง แม่ก็มาฝากไว้กับหม่อม ตอนนั้นพ่อแม่จะส่งไปอยู่ที่โรงเรียนประจำที่เมื่องดาร์จีลิง แล้วพ่อแม่เห็นว่าก็ให้โอกาสนี่แล้วกันว่าถ้าให้โอกาสอยู่กับหม่อม ท่านจะทำให้ผมเป็นผู้เป็นคนขึ้นหรือเปล่า ก็ต้องขอบคุณท่านที่ทำให้ผมเป็นผู้เป็นคนได้มาถึงทุกวันนี้ได้ก็โอเคครับ”
คำสอนของหม่อมที่อยู่ในใจ คืออะไร?
อนันดา : “อย่างที่ผมพูดในงานกาล่า six characters มายาพิศวง คือท่านได้สอนให้รู้จักคำว่าศรัทธา ว่าเราต้องศรัทธาต่ออาชีพ เราต้องรู้ว่าสิ่งที่เราถ่ายทอดออกไปให้ผู้ชม มันเป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์นะ จิตวิญญาณของตัวละคร และถ้าเราเชื่อว่ามีจริง มันก็เป็นสติในการทำงานตั้งแต่เด็กจนโต ทั้งนี้ก็ต้องยอมรับว่ามันไม่ใข่ทุกอย่างที่หม่อมสอนว่าด้วยศรัทธา และเราก็ทำมาโดยตลอด มันก็เกิดปัญญา”
เรียกว่าเป็นต้นแบบให้กับเรา?
อนันดา : “ครับ แน่นอน คือหลายอย่าง คือเราอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่ว่าเราสามารถตกผลึกทุกอย่างที่ท่านสอนมาให้เป็นปัญญาได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ท่านสอนคือเป็นข้อดีในชีวิตการทำงาน สอนให้รู้จักธรรมชาติ อยู่กับปัจจุบัน ก็เป็นสิ่งที่ใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้”
นอกจากคำสอนมีอะไรที่ทำให้เดินตามรอยมาตลอด?
อนันดา : “มีหลายอย่างที่ท่านทำแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำงานอยู่ทุกวันนี้ มีศรัทธาต่องานที่เราทำ ผมไม่เคยเจอใครในชีวิตผมเลยที่อุทิศตน ทุกวินาทีของชีวิตเพื่อศาสตร์นี้ เพื่อเป็นครูสอนเราทุกคน ก็ใช้ตรงนี้เป็นแรงบันดาลใจ ในการทำงาน”
มาริโอ้ว่ายังไงบ้าง วิธีการสอนของหม่อม?
มาริโอ้ : “จริงๆ คล้ายกับของพี่อนันดา คือหม่อมจะสอนให้เราไม่ได้เรียนแค่พาร์ตแอ็กติ้งอย่างเดียว แต่สอนให้เรารู้จักตัวเอง เวลาผมเรียนกับหม่อม หม่อมจะสอนให้นั่งสมาธิ มีการเรียนคล้ายๆ โยคะ คือการฝึกร่างกายและจิตใจให้พร้อมในการที่เราเป็นนักแสดง ก็กลายเป็นว่าผมชอบนะครับที่วิธีการทำสมาธิ ก็เป็นอะไรที่ทำให้เราในฐานะนักแสดง ก็ทำให้เข้าถึงบทบาทง่าย มีสมาธิมากขึ้น”
นอกเหนือจากการแสดง ก็เรื่องการใช้ชีวิต?
มาริโอ้ : “ใช่ครับ นอกจากการแสดง หม่อมสอนเรื่องของการใช้ชีวิตประจำวัน การประพฤติตัว อย่างที่พี่อนันดาบอกที่สำคัญมากๆ คือเรื่องการรักงานของเรา หม่อมทำให้เห็นตลอดว่าการเต็มที่กับการทำงาน ทำหน้าที่ของหม่อมเต็มที่เต็มร้อย บางทีเกินร้อยด้วยครับ”
ช่วงสุดท้ายได้คุยอะไรกับท่านบ้างไหม?
มาริโอ้ : “ไปเยี่ยมอยู่เรื่องๆ ลูกศิษย์ทุกคนก็เข้าไป”
อนันดา : “อย่างผมไม่นับตอนท่านป่วยหนัก คือเข้าไปเยี่ยม ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกท่านปล่อยวาง ท่านยังเพลินกับตอนไปเชียงใหม่อยู่เลย คือแฮปปี้มาก ซึ่งท่านคงรู้แหละว่าสิ่งที่ท่านสอนกับลูกศิษย์ทุกคนมันอยู่ในใจทุกคนอยู่แล้ว ช่วงท่ายผมก็รู้สึกว่าทุกคนอยากเห็นท่านสบายมากกว่าครับ”
โชคดีว่าได้เป็นศิษย์หม่อม?
อนันดา : “ใช่ครับ ตอนผมมาเป็นศิษย์ท่านตอนแรก ท่านก็ไม่ได้บอกว่าท่านเป็นครู ด้วยความจำเป็นคือผมต้องเล่นอันดากับฟ้าใส ก็เลยเป็นเหมือนเด็กคนแรกที่ท่านสอน จากนั้นก็มีคนมาฝาก ฝากคนนี้คนหนึ่งๆ บางคนก็มาเองเลย ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เรียนกับท่านก็เป็นเกียรติ”
สุดท้ายได้บอกอะไรกับท่าน?
อนันดา : “หลักๆ คือขอบคุณครับ”
มาริโอ้ : “ผมบอกหม่อมว่าถ้าชาติหน้ามีจริงขอเป็นลูกศิษย์หม่อมอีก”