หลังจากที่ “โตโน่ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์” ทำภารกิจว่ายน้ำข้ามโขง ในโครงการ “One Man and The River หนึ่งคนว่ายหลายคนให้” เพื่อระดมทุนหาเงินสนับสนุน 2 โรงพยาบาลฝั่งไทยและฝั่งลาวอย่าง โรงพยาบาลนครพนม และ โรงพยาบาลแขวงคำม่วน สำเร็จ ได้ยอดเงินทะลุเกือบ70 ล้านบาท ล่าสุดโตโน่ได้ออกมาเปิดใจว่า
“สำหรับผมมันเป็นวันนึงที่เราจะจดจำไปตลอดชีวิต มันไม่ใช่วันของผม มันคือวันของทุกคนครับ เรารับรู้ได้ถึงความรักความสามัคคี ความดีงาม ความมีน้ำใจที่ทุกคนรวมกันเป็นใจเดียว แล้วไม่ใช่แค่ฝั่งไทย ทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาว ทั้งมารับและมาส่ง มันเหมือนกับการเอาความรักของพี่น้องชาวไทยเราเอาไปให้ทางฝั่งลาว แล้วก็รับทางฝั่งลาวเอากลับมาในตอนที่ว่ายมาถึง ผมรู้สึกว่าผมดีใจกับทุกๆ คน ดีใจกับคุณหมอ-คุณพยาบาล ดีใจกับการท่องเที่ยว ดีใจกับพ่อแม่พี่น้องทุกคน รวมถึงพลังงานดีๆ ความรุ้สึกดีๆ ที่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่นครพนม แต่ได้ดูในถ่ายทอดสดในวันนั้น”
จากโปรเจ็กต์เล็กๆ กลายมาเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ มีคนมาช่วยเยอะ?
“ผมว่าเป็นเพราะว่าพวกเรารักกัน ผมเป็นแค่คนตัวเล็กๆ สำหรับผมนะมันไม่ใช่เป็นแค่เรื่องของผม มันมีเรื่องของความรัก ความศรัทธาที่มีต่อคนทั้งสองฝั่งรวมถึงเรื่องของแม่น้ำโขงด้วย มันเป็นเรื่องที่ผมนึกภาพไม่ออก แล้วผมก็เชื่อว่าเราไม่เคยทำแบบนี้ ผมก็นึกไม่ออกหรอกว่าตอนเริ่มงานจะเป็นยังไง ตอนว่ายจะเป็นยังไง ตอนกลับมาจะเป็นยังไง ผมเชื่อว่าเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม พี่ๆ ทุกคนก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่พอมันเกิดขึ้นแล้ว มันเกิดคำถามอย่างนึงที่ผมอยากถามทุกคน ถ้าความรู้สึกของคนที่มาร่วมงานเมื่อวันนั้น ความรู้สึกของทุกคนที่ดูไลฟ์สดอยู่เป็นแบบวันนั้น คิดว่าโลกน่าอยู่ไหมครับ (ยิ้ม) อย่างที่บอกครับ ผมว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องของผม ทุกคนมาให้ มันเป็น ‘หนึ่งว่าย หลายคนให้’ จริงๆ ครับ ยิ่งเราได้เห็นบุคคลากรทางการแพทย์ของทั้งสองฝั่งประเทศ เขามีความสุข เขาขึ้นมาขอบคุณน้ำใจ ไม่ใช่ของผมนะ ไม่ใช่มาขอบคุณผม ผมเป็นแค่ส่วนเล็กๆ อย่างที่บอก แต่น้ำใจจากทั้งฝั่งไทย-ลาวที่มีให้กัน น่ารัก อบอุ่น ถ้าโลกของเราเป็นแบบนี้มันคงจะอยู่มากเลยครับ ดังนั้นวันที่ 22 ตุลาคม จะเป็นอีกวันที่ผมจะจดจำการให้ของทุกๆ คน และหวังว่าทุกคนที่ดูอยู่ ใครที่ได้มาร่วมงานจะมีหนึ่งวันที่มีความสุข”
รายได้ที่ตั้งเป้าไว้ประมาณ 16 ล้าน แต่ยอดที่ได้มันเกินเป้า มีแผนยังไงกับการบริหารเงิน?
“สำหรับผมไม่ยากเลย ในความคิดผมนะครับ เพราะว่าเราไม่ได้มอบเป็นเงิน แล้วต้องมานั่งคอยถามว่าเอาไปทำอะไร เราให้เป็นเครื่องมือทางการแพทย์ ดังนั้นก็มีการพูดคุยกับ ผอ. ทั้งโรงพยาบาลนครพนม แล้วก็กับของท่าแขกแล้วครับ ท่านก็บอกกับผมมาว่าคงต้องเปลี่ยนลิสต์”
เพิ่มจำนวนหรือเพิ่มที่ราคาสูงขึ้น?
“ใช่ครับ บางจำนวนที่เล็กลง เช่น บางอันเป็นหลักหมื่นท่าอาจจะไม่เอา อาจจะเอาเป็นตัวใหญ่ๆ ไปเลย”
ความโปร่งใสของเงิน วางแผนให้สบายใจกับทุกคนยังไง?
“สบายใจได้ครับ เพราะเงินคนที่จัดการคือ ‘มูลนิธิเทใจ’ ทุกอย่างเรามีใบและเราต้องได้ราคาที่เป็นธรรมที่สุด (มีผู้เชียวชาญมาเป็นคณะกรรมการด้วย?) ใช่ครับ อย่างที่บอกว่าเราไม่ได้ทำเพื่อตัวเราเอง คนที่ได้ประโยชน์ที่สุดต้องเป็นคุณหมอ-คุณพยาบาลของทั้งสองฝั่ง เดี๋ยวเราต้องดูว่าลิสต์ใหม่ของทั้งสองฝั่งมีอะไรบ้าง แล้วดูว่าเราช่วยได้ตามความเหมาะสมขนาดไหนของสองที่ครับ แต่ทั้งหมดทั้งมวลผมอยากให้ทุกคนรู้ไปพร้อมกัน ไม่ได้อยากว่า โอเค เรารับเงินมาแล้ว แล้วก็จบอยู่แค่นั้น ผมตั้งใจนะว่าจะต้องบอกด้วยว่า ลิสต์ใหม่ที่คุณหมอขอมามีอะไรบ้าง เหมือนกับที่ก่อนหน้านี้ผมก็ลงไปแล้วว่าใน 17 ล้านที่เขาอยากได้มันเป็นเงินประมาณเท่าไหร่ แล้วก็เป็นเครื่องอะไรบ้าง อันนี้ก็เหมือนกันครับ ไม่ต่างกัน แล้วผมก็อยากเชิญชวนทุกคนด้วย วันที่มามอบอยากให้มามอบด้วยกัน แต่เข้าใจว่ากว่าที่เราจะได้ครบคงต้องใช้เวลาเป็นเดือน แล้วมันอาจจะไม่ได้ทีเดียว เราอาจจะต้องมาหลายครั้งเหมือนกัน ผมอยากให้ทุกๆ คน ได้มาแล้วก็ได้รู้ข่าว ถ้ามาไม่ได้เดี๋ยวลงในเฟซบุ๊กเก็บรักษ์นี่แหละครับ”
มีอะไรอยากบอกคนที่เขาสนุบสนันเราไหม
“ขอบคุณทุกคนจริงๆ โลกใบนี้มันจะดีขึ้นได้ครับ ถ้าทุกคนรักกัน สามัคคีกัน แล้วที่สำคัญถ้าช่วยกันทำ เราอาจจะคิดไม่เหมือนกันก็ได้ ชอบไม่เหมือนกันก็ได้ รักไม่เหมือนกันก็ได้ แต่ความสำคัญของเราทุกคนคืออะไร ถ้าเป้าหมายของพวกเราเป็นเป้าหมายเดียวกัน ทำไมมันจะไม่ดีขึ้น ทำไมจะคุยกันไม่ได้ ทำไมจะรักกันไม่ได้
ดังนั้นก็ขอบคุณทุกคนจริงๆ นะครับ (ไหว้) ที่มีน้ำใจ แล้วทำให้วันที่ 22 ตุลาคม เป็นวันที่สวยงามเหลือเกินครับ และนอกจากจะช่วยกันดูแลตัวเอง ช่วยคุณหมอ-คุณพยาบาลแล้ว ถ้าช่วยกันดูแลแม่น้ำสายนี้ (แม่น้ำโขง) ที่มีทั้งความรัก ความเชื่อ ประวัติศาสตร์ ความผูกพัน ผมคิดว่าโลกใบนี้จะน่าอยู่ขึ้นครับ บางทีเราไม่ต้องรอให้มันเกิดขึ้นที่ไหนก่อนบนโลกใบนี้ แต่พวกเราทุกคนช่วยกันทำให้มันเกิดขึ้นที่นครพนมครับ”
ถูกยกให้เป็น วีรบุรุษ?
“ผมเป็นนักร้อง-นักแสดงครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้นเลย ที่มันดีงามได้เป็นเพราะทุกคนครับ ทุกคนช่วยกันจริงๆ ครับ เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ที่นครพนม ที่ท่าแขก มันสวยงามเหลือเกิน ที่เราได้เห็นน้ำใจของทุกๆ คน ทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาว แล้วมันจะเป็นภาพนึงที่ผมจะจำไว้ในชีวิตของผม มันเป็นเพราะทุกคนจริงๆ
วีรบุรุษ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงครับ สำหรับผม ‘พี่แม็กกี้’ (แม็กกี้ จีรโรจน์) ก็เป็นวีรบุรุษครับ อีกไม่กี่วันเขาต้องแต่งงาน แต่เขามาเป็นพิธีกรไม่ได้รับเงินสักบาท เขามาเหนื่อยกับผม เขามาพูดตลอด ต้องเตรียมข้อมูลทุกอย่างในหัวเพื่อถ่ายทอดให้ทุกคนได้รู้ ทีมพายเรือ ต้อมาเหนื่อยสอนทีมพายอีก 3 คนที่เพิ่งมาฝึกไปพร้อมๆ กัน โดยที่ไม่ได้อะไรสักบาท เต็มที่ก็เลี้ยงข้าวเขา บางทีเขาก็ต้องออกเอง
คุณยายที่ผมไม่รู้จักชื่อ แต่พาลูกหลานมาตะโกน ‘โตโน่ สู้ๆ’ สำหรับผมนั่นก็คือวีรบุรุษครับ เด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่เดินเอาเค้กมาให้ผม แล้วบอกว่า ‘พี่โตโน่ วันเกิดหนู ขอให้พี่ว่ายน้ำสำเร็จนะคะ’ สำหรับผมแล้วทุกคนคือวีรบุรุษครับ มันจะเป็นวันที่ดีแบบนั้นไม่ได้ถ้าทุกคนไม่ช่วยกัน มันไม่ใช่แค่เรื่องของยอดเงิน
‘เงิน’ มนุษย์เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอกครับ จะมาหามาเป็นร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน ความลำบาก ความยากจน ความรวย ความจน มันมีทุกวันครับ เดี๋ยวคุณก็รวยขึ้น เดี๋ยววันนึงคุณก็จนลง มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่สิ่งนึงที่ปฎิสธไม่ได้เลยคือความสุขของทุกคนที่นครพนม ท่าแขก ในวันนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ว่าคุณจะมีเงินเท่าไหร่ คุณไม่มีทางหาเจอได้ในวันที่ 22 ตุลาคมครับ”